16.

Witajcie.  Pszepraszam za to, że nie dodałam notki w czwartek. Teraz będą sie pojawiać w niedziele. Przez szkołę i naukę do testów nie mam czasu na pisanie.

***

Jest mi ciężko. Kushina myśli, że ja naprawdę się całowałem z Uchiha. Tak wogule to ona nie jest moją dziewczyną czy małżonką. Nie powinna się za to obrażać.  Dziwne. Westchnąłem  i dokończyłem pisanie listu, który zostawiłem na stole w kuchni. Zabrałem jeszcze broń i wyskoczyłem z okna.  Skakałem po dachach. Gdy stanąłem na dachu blisko bramy i spojrzałem na strażników. Odwrócili się plecami. To moja szansa. Skoczyłem i Wylądowałem na jednym z drzew. Udało się. Teraz tylko znaleźć dziewczyny.

W Konoha

Jiraya

Chodziłem po wiosce. Gdy doszedłem do domu ucznia wskoczyłem na schody i zapukałem. Cisza. Otworzyłem drzwi i wszedłem do środka. W salonie nikogo nie było. Może jest w kuchni? Skierowałem się w stronę owego pomieszczenia. Pusto. Na stole zobaczyłem kopertę z moim imieniem. Rozerwałem papier i zacząłem czytać:

Może i one nic dla mnie nie znaczy,

ale czuję się podle.

Nie mogę znieść jej małomówności.

Jest to dla mnie jak kara,

Na którą nie zasłużyłem.

Ruszyłem w poszukiwania.

 Ona musi wiedzieć.

PS. Zatrzymaj to dla siebie.

Przepraszam jeśli to jakiś problem.

Minato

Ach, ta młodzież. Cieszy mnie wiadomość, ze chłopak w końcu kogoś sobie znalazł. Uśmiechnąłem się i wyszedłem.

Poza wioską

Kushina

Nadeszła noc. Rozbiłyśmy obóz i położyłyśmy się do spania.  Rono obudziło mnie dziwne uczucie. Tak jakby ktoś się na mnie patrzył.  Jednak nadal udawałam, ze śpię. Owa osoba kucnęła przy moim ciele i odgarnęła włosy z czoła. To moja okazja. Rzuciłam się na zakapturzoną postać i usiadłam na niej okrakiem przystawiłam kunay do jej szyi. Nachyliłam się wdychając zapach mężczyzny tak dobrze mi znanego. Instynktownie wstałam iodeszłam parę kroków.

- Następnym razem nie bódź mnie w taki sposób. Rano zawsze mam zły humor.- On tylko wstał i się na mnie gapił.- Czego chcesz, Minato?

Teraz zdają kaptur. Bałam się spojrzeć mu w oczy.  Gdy on zrobił dwa kroki, ja o dwa się cofałam, aż w końcu napotkałam przeszkodę w postaci drzewa. Minato korzystając z okazji migiem znalazł się przy mnie opierając ręce na konarze drzewa, tworząc przy tym klatkę, w której się znajdowałam. Spuściłam wzrok i usłyszałam głos =Minato:

- Dlaczego… Dlaczego mi to robisz?

-O co ci chodzi?

- Dlaczego się do mnie nie odzywasz? Dlaczego mnie olewasz?

- Nie wiem o czym ty mówisz.

- Kushina….. Ja.. Ja… Ja cię….

Minato przekręcił głowę w bok i spojrzał na coś. Zrobiłam to co on i zobaczyłam Rin siedzącą na ziemi i jedzącą miskę Ramen. Gapiła się ciągle na nas.

- To jest lepsze od kablówki.- Powiedziała widząc nasze spojrzenia.

- Idź- dziewczyna spojrzała na mnie z miną szczeniaczka – ale już !!!!!!

Wstała,  poszła w stronę obozowiska i zaczęła nas pakować.

- Co mówiłeś?- Powiedziałam słodkim głosem patrząc na ziemię.

Minato podniósł ni głowę delikatnie trzymając za brodę. Spoglądałam w te błękitne oczy.

- Kocham cię…

Na początku jego słowa wogule do mnie nie docierały. Jednak gdy doszło do mnie co powiedział otworzyłam usta ze zdziwienia, po chwili skrzywiłam się trochę.

- Nie takiej odpowiedzi oczekiwałam.

Minato uśmiechną się i dotkną ustami moje usta. Nie oddałam pocałunku więc odsuną się ode mnie  parę kroków.  Ja podeszłam do niego i tym razem złączyłam nasze usta w namiętnym pocałunku. Gdy brakowało nam powietrza oderwaliśmy się od siebie. Uśmiechnąłem się i podeszłam do stojącej nie daleko Rin i wzięłam swój bagaż. Odwróciłam się jeszcze.

- Wrócimy. Obiecuję.

Tak oto ruszyłyśmy w dalszą drogę do wioski Trawy.

***

Chciałabym zaprosic was na mojego drugiego bloga http://kushina-love.blogspot.com/ . Notka napewno niedługo się pojawi.

Zakochana;*